Τι γίνεται;

Καλησπέρα,

    Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι κάποιος με καταράστηκε ό,τι βγάζω να το τρώω στους γιατρούς. Δεν μπορώ να καταλάβω πως συμβαίνει αυτό. Την Δευτέρα ήρθα αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα υγείας που δεν περίμενα. Από το πουθενά. Δυο μέρες εξετάσεις και τελικά χρειάζεται επέμβαση. Πόσες αναισθησίες μπορώ να φάω μέσα σε ένα εξάμηνο; Τζάνκι της αναισθησίας θα καταντήσω. 

     Από την άλλη μήπως κάνω εγώ κάτι; Δεν φτάνουν οι προσευχές μου; Μήπως νομίζω ότι είμαι καλά και με τρώει το σαράκι τους άγχους και την κατάθλιψης χωρίς να το έχω πάρει χαμπάρι; 

      Αυτή είναι η πραγματικότητα. Θα την αντιμετωπίσω όπως και να έχει. Εκεί που θα είμαι καλά και θα νομίζω ότι τα έχω βάλει όλα σε μια σειρά θα έρχονται οι κρίσεις άγχους και για λίγο θα παθαίνω ένα μπλακ άουτ. Πάντα έλεγα ότι είμαι αισιόδοξο άτομο, πλέον μου φαίνεται ότι η πολλή αισιοδοξία φέρνει ατυχία.  

       Κάπως έτσι αλλάζει ο άνθρωπος και από τη μια στιγμή στην άλλη τα βλέπει όλα μαύρα. Η τρέλα από τη λογική μια κλωστή. Πόσοι την πατάνε και ξεφεύγουν και σκοτώνουν και αυτοκτονούν και κλείνονται σε ιδρύματα και τα βλέπεις και λες "κοίτα πως κατάντησε". Τελικά δεν είναι τόσο μακριά από σένα όσο νόμιζες. 

     Ευτυχώς είχα χρόνο χωρίς πίεση και τα σκέφτηκα. Μετρίασε λίγο το άγχος και τα έβαλα σε μια σειρά. Δεν φτάνει όμως, δεν φτάνει δυστυχώς.. 

... γάτος το Γενάρη...

"Να 'μουν το Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλο το χρόνο κόκορας και γάτος το Γενάρη"

      Αρχίζω με αυτή την παροιμία γιατί τις τελευταίες μέρες μας έχουν πάρει τα αυτιά τα γατιά της περιοχής. Όλη την μέρα σκούζουν με αυτό το σπαστικό ήχο κλάματος που κάνουν. Σέρνουν τα γατιά λέμε στο χωριό.. μάλλον από το νινί σέρνει καράβι έχει βγει αυτό, δεν βρίσκω άλλη εξήγηση.. 

        

      Ήσυχο αυτό το ΣΚ, δεν έγιναν και πολλά, καθάρισμα, μαγείρεμα, σειρές, ταινίες, διάβασμα.. όλα τα καλά ενός εργένη. Γιατί καλύτερα να μην πω όσα μου λένε οι παντρεμένοι ότι κάνουν το ΣΚ και ειδικά όσοι έχουν παιδάκια. Από παιδικά πάρτυ έως ντάντεμα λόγω ψιλοασθενειών.. εντάξει φτάνει.
     Βάζω το πρωί του Σαββάτου να σκουπίσω.. ντεντ η ηλεκτρική σκούπα.. σοκ εγώ... ασκούπιστο το σπίτι.. την πήγα κατευθείαν στον ηλεκτρομάστορι, σε τρεις ωρίτσες έτοιμο το σκυλί! Δεκαετίας παρακαλώ και μην μου το γκαντεμιάσετε!
    Την Κυριακή μαγείρευα, αρακά λαδερό (και καλά). Με 4 κουταλιές λάδι τα κάνω τα λαδερά όλα και είναι μια χαρά, ας λέει ο Τσελεμεντές - μαμά. Γενεθλίαζε και το παιδί και έφτιαξα και μια λέμον πάι, δεν κρατήθηκα να βάλω κερί την μια την έκοψα.

     Αυτή είναι. Μην την βλέπετε έτσι, νόστιμη έγινε και με λίγη άχνη από πάνω μια χαρά θα είναι. Δυο ταψάκια βγάζει η συνταγή. Μη περιμένετε και πολλά. Σε μιας χρήσεως ταψάκι μην έχω και το πλύσιμο μετά. Η συνταγή εδώ. Ας λέει μπάρες, εγώ το έκανα σαν τάρτα. Αν την κάνετε μην ξεχάσετε να κάνετε τα τοιχώματα της τάρτας πολύ ψηλά. Το λέω αυτό γιατί την πρώτη φορά που την έκανα, δεν τα έκανα ψηλά, πέρασε από κάτω η κρέμα και κάηκε και από πάνω δεν έμεινε τίποτα... αποτυχία πλήρης.
     
     Κατά τ'άλλα ησυχία έχουμε στη ζωή μας, μόνο που έφτιαξε λιγάκι ο καιρός και είδαμε ήλιο και χαρήκαμε!

Άντε καλή εβδομάδα!

       

Καλό μήνα!

Τέλος ο Ιανουάριος!

      Ένας ακόμη μήνας Χειμώνα! Άσε και σήμερα θα βάλω και πετρέλαιο (ελπίζω να μην ξαναβάλω φέτος, μας ξεφράγκιασε τούτος ο Χειμώνας) το κακό είναι ότι δεν μου πας ώρα και δεν ξέρω πότε θα μου ρθει και που θα είμαι. 

     Το  ΣΚ πέρασε, δεν είχα κανονίσει τίποτα βέβαια, συμμάζεμα και μαγείρεμα έκανα, είδα και σειρές, ταινίες κλπ. Πως να περάσει η ώρα άλλωστε. Φασολάκια έκανα χτες,  δεν είχα κάνει ξανά. Μιας που δεν παντρεύομαι (εδώ γελάμε) να μάθω να κάνω κάνα φαί της προκοπής να κρατάω κάνα γκόμενο. Ο έρωτας περνάει από το στομάχι δεν λένε; Αν και δεν έχω παράπονο, το ήμισυ δεν μου κάνει παρατήρηση για το φαί. Αφού δεν το δηλητηρίασα πάλι καλά. χαχαχα 

     Άγχος άγχος και άγχος, στρες το λεγόμενο. Από μαλακίες. Έχοντας περάσει κάποιες δυσκολίες στην υγεία, έχω πει στον εαυτό μου ότι το άγχος δεν θα μπαίνει στη ζωή μου. Και όμως εκεί που κάθεσαι και βλέπεις τη σειρά σου, νιώθεις σφίξιμο. Σφιγμένοι οι ώμοι, οι γνάθοι, οι γροθιές. Εκεί καταλαβαίνεις τη δολιότητα του πράγματος. Σε τρώει χωρίς να το παίρνεις χαμπάρι. Και μετά έρχεται και σε χτυπάει το αυτοάνοσο και σε τελειώνει. Φτου κακά. Μα αν συνειδητοποιήσεις πόσο μικρά, πόσο μηδαμινά, πόσο γελοία είναι αυτά που φωλιάζουν στο μυαλό σου, τρελαίνεσαι στην ιδέα ότι δεν μπορείς να τα εκλογικεύσεις και να απαλλαγείς. 

     Μεγάλωσε και η μέρα 1 μήνα και κάτι. Γυρίζω από το γυμναστήριο το απόγευμα, κάνω μπάνιο, βγαίνω ετοιμάζομαι και ωχ είναι ακόμη μέρα!

Άντε και καλή εβδομάδα!!!