Ακρίβεια

 Καλά όχι πως σας είπα κάτι νέο. Αλλά όλα πήραν φωτιά, μαζί με τα πατζάκια μας.

Μια - δυο φορές την εβδομάδα παίρνω και τρώω από ένα μαγαζί με καταπληκτικό junk food. Ε λοιπόν, το συγκεκριμένο μενού που παίρνω (δεν το έχω αλλάξει εδώ και πολλάαααα χρόνια) όταν ξεκίνησα να το αγοράζω κόστιζε 9.20. Ήταν και χρόνια οικονομικής κρίσης και οι τιμές ήταν καλές. Τώρα λοιπόν, αυτό το ΣΚ που πήρα έγινε η τελευταία αύξηση φτάνοντας μετά από όλα αυτά τα χρόνια να κοστίζει 11.40. Που σημαίνει 2.2 ευρώ πάνω μέσα σε 7 χρόνια περίπου. 

Βλέπω τις αυξήσεις που πήραν όλα τα αγαθά, οπότε και δεν πρόκειται να κακολογήσω το μαγαζί που έκανε αυξήσεις στο φαί. Η ΔΕΗ που πληρώνει σίγουρα είναι αυξημένη και αυτό και μόνο φτάνει για να κάνεις αύξηση στα προϊόντα σου. Αν βάλεις και τα ζαρζαβατικά, τα άλευρα και όλα τα είδη σούπερ μάρκετ δεν θες και πολύ. Επίσης η πίτσα από το γνωστό μαγαζί που παίρνω πήγε ένα ευρώ πάνω όπως είδα στη διαφήμιση στο φμπ. 

Ο κόσμος θα τα πληρώσει και το κακό είναι ότι και αυτός θα πρέπει από κάπου να κόψει. Η διασκέδαση είναι το πρώτο που θα κοπεί. Αυξήσεις όμως σε μισθούς πόσοι έχουν πάρει; Εγώ είμαι μόνος οκ, δεν έχω οικογένεια να θρέψω. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω υποχρεώσεις και θέματα υγείας. Μήπως και στους γιατρούς δεν θα φτάσουν οι αυξήσεις; 

Να αλλάξει κάτι δεν νομίζω. Τα λέμε για να τα λέμε μεταξύ μας να περνάει η ώρα. Να κλαίμε και τη μοίρα μας λίγο, να παραπονιόμαστε, να κλαιγόμαστε, τα γνωστά ωραία της παρέας στη συζήτηση της επικαιρότητας όταν βγούμε για τον καφέ. 

Και έχει και αυτή την μουντάδα με την κωλοσκόνη. Να φύγει να πάει αλλού. Πιάνει και η Άνοιξη τώρα στις ορμόνες μας και πιάνει τρέλα γενικά!

 Κοιμήθηκα για μεσημέρι, σηκώθηκα πριν λίγο. Τον είδα στον ύπνο μου, βάφαμε λέει και κάποια στιγμή σηκώθηκε και είπε ότι θα πήγαινε βόλτα, αν ήθελα να πάω και εγώ να πάρουμε κάτι και θα γυρνούσαμε. Νομίζω ένιωσα την ανάγκη του να τον εμπιστευτεί κάποιος πάνω που είχε πάρει το δίπλωμα οδήγησης και είπα ναι και ξύπνησα κλαίγοντας και τώρα κλαίω πάλι. Πονάω πάλι πολύ. Θα μου περάσει σχετικά γρήγορα.

Πόλεμος;

 Πόλεμος παιδιά, πόλεμος.

    Εμείς που δεν ζήσαμε κιόλας τέτοιες καταστάσεις που να ξέρουμε; Τα μάθαμε μέσα από ταινίες και αυτό ήταν, κάτι σαν μύθος και ιστορία. Παρελθόν όμως, τέρμα αυτά, καπουτ, φινίτο. 

    Και να που ξεκίνησε η Ρωσία να μπαίνει στην Ουκρανία. Όχι, κοντεύω σαράντα και δεν ξέρω τι έχουν να χωρίσουν, τα πολιτικά τα βασικά ξέρω της Ελλάδας. Του εξωτερικού δεν με νοιάζουν. Πόλεμο όμως; Κανονικό με θανάτους;  Δεν μπορώ να το χωνέψω. Άκουγα τις σειρήνες να ηχούν στις ειδήσεις και πιάστηκε η καρδιά μου και ανατρίχιασα. 

    Ήρθε και η άλλη το πρωί και άρχισε να λέει για ΝΑΤΟ, αντίχριστους, Παϊσιο, Τούρκους, σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς, προμήθειες, καταφύγια, όπλα και όλα αυτά τα ωραία και το κεφάλι μου πόνεσε, την πάπια έκανα να γίνει η δουλειά και να φύγει. Από Δευτέρα θα τα ξανακούσω, πάλι θα κάνω ότι ακούω.

    Βλέπω βέβαια ότι όλα έχουν πάρει την ανιούσα, είδη σούπερ μάρκετ, καύσιμα, ΔΕΗ, κάψιμο κανονικό να μην σου μένει μία στην τσέπη. Δεν παραπονιέμαι, έχω δουλειά και είμαι οκ, αλλά δεν είμαι τυφλός ούτε και μου τρέχουν από τα μπατζάκια. Πως μας έρθουν έτσι τα τελευταία 15 χρόνια; Δεν ησυχάσαμε καθόλου. 

    Ώρες ώρες γίνομαι τόσο εγωιστής, δεν με νοιάζει τίποτα, μόνο η ψυχολογία, η φυσική υγεία, τα κοντινά μου πρόσωπα και η καθημερινότητά μου. Δεν είναι ότι δεν με ενδιαφέρει αλλά επηρεάζεται το μέσα μου  όταν βάζω πολλά πάνω μου. Δεν μπορώ να γίνω χίλια κομμάτια νιώθω αβοήθητος και με πιάνουν διαταραχές, δεν θα το κάνω συγκεκριμένο, γενικά. άραγε είναι εγωισμός αυτό; 

    Δεν έχει σημασία. Ήρθε το ΣΚ καλά να περάσουμε. Κωλόκαιρο λέει αλλά οκ, δεν υπάρχει πρόβλημα, καλές ταινίες και σειρές να έχεις και περνάει το ΣΚ νεράκι!