Είχα φτιάξει από καιρό αυτήν την ανάρτηση, αλλά όλο την ανέβαλα! Τώρα λοιπόν θα σας πάω λίγο πίσω, στον Ιούλιο, δεν έχει καιρό που πέρασε και πιστεύω δεν θα είναι δύσκολο, ε; Θα σας διηγηθώ τι κάναμε εκείνη την (ξεχωριστή για εμάς) μέρα! Ξεκινώ..
20-07-08
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, γιορτάζει το ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται σε ένα λόφο πιο πάνω από το χωριό. Θυμάμαι μικρός που όλος ο κόσμος ξεκινούσε το πρωί και ανέβαινε με τα πόδια.. (είναι μισή ώρα με τα πόδια από το χωριό, με γρήγορο βήμα και χωρίς στάσεις) και εμείς μαζί. Τώρα όλοι παίρνουν τα αμάξια τους, και ο χώρος γίνεται ένα μεγάλο πάρκινγκ. Φέτος επέλεξα να πάω με τα πόδια, μιας που πήρα το βάπτισμα με τον
Προυσό. Το περίεργο είναι πως βρήκαμε κόσμο που ανέβαινε το μονοπάτι.
Το μονοπάτι ανηφορικό, περνάει και μέσα από ένα ρέμα (το χειμώνα δεν μπορείς να περάσεις). Το μόνο που σκέφτομαι όταν περνώ από μονοπάτια που πλέον δεν χρησιμοποιούνται είναι, το πόσος κόσμος πέρασε από αυτά.. μέσα σε αυτούς η γιαγιά μου, που είναι και το πατρικό της εκεί κοντά, οι θείες μου, ο πατέρας μου..
1) Ο στόχος (όπου χ). Ξεκινήσαμε 8:30 το πρωί.
2) Βγήκαμε από το χωριό και πήραμε το μονοπάτι. Στο δρόμο προς τον Προφήτη Ηλία, φαίνεται στον απέναντι λόφο το πατρικό της γιαγιάς μου. Πλέον εγκαταλελειμμένο. Μία φορά έχω πάει στη ζωή μου. Συγκινήθηκα πάρα πολύ, είδα το σπίτι μέσα, τη βρύση, τα χωράφια, φτώχια..
3) Ένα εκκλησάκι, τσιμεντένιο μεν, παλιό δε..
4) Το "δύσκολο" μέρος της διαδρομής, η ανηφόρα..
5) Σπίτια που εγκαταλήφθηκαν εδώ και καιρό, παρατημένα στη μοίρα τους. Οι απόγονοι, βρίσκονται στις μεγάλες πόλεις. Φαίνονται ακόμη οι πατωσιές (τα χωράφια που τα έφτιαχναν σαν σκαλοπάτια) με τις γκρεμισμένες ξερολιθιές.
6) Ο στόχος, η άπλα στο λόφο, εκεί που θα μαζευτεί ο κόσμος να φάει μετά την εκκλησία. Μια βρύση που φτιάχτηκε πρόσφατα, δωρεα κάποιου που έχει το πατρικό του εκεί και τώρα μένει στο χωριό. Στο βάθος ένα ακόμη εκκλησάκι, πέτρινο.
7) Η εκκλησία είναι ακόμη πιο ψηλά. Πήραμε το μονοπάτι για να ανεβούμε.
8) Φάνηκε η εκκλησία. Εδώ φαίνεται το πίσω μέρος της, το ιερό. Πέτρινο και παλιό, με λίγες εικόνες και παλιό ξύλινο τέμπλο. Τα απολύτως απαραίτητα μέσα. Εδώ κοιμόντουσαν οι αντάρτες και οι βοσκοί όταν ο καιρός δεν το επέτρεπε να κατέβουν στα μαντριά τους.
Τελείωσε η εκκλησία, φάγαμε άρτο, κόλυβα, χαιρετήσαμε τους εορτάζοντες, τρεις τον αριθμό και κατεβήκαμε κάτω στην βρύση για το λουκούμι. Κατά τις 12 φάγαμε. Εγώ δεν έκατσα πολύ μιάς που θα γυρνούσα με τα πόδια.
Η κάθοδος (φωτό απο κινητό γιατί έμεινα απο μπαταρία στη μηχανή):1) Ένας αργοπορημένος επισκέπτης μίας χούφτας. Μωρό ακόμη αν σκεφτούμε ότι είναι αιωνόβιες.
2) Ποιος να μένει άραγε μέσα;; Μ' ακούει κανείς;
3) Άποψη του χωριού κατεβαίνοντας.
Καλημέρα να έχουμε και καλό ΠΣΚ για όσους την κάνουν για κάπου, αλλά και για όσους μείνουν πίσω! Φιλιά σε όλους!
ΥΓ. Να ξέρετε πως περνάω ωραία μαζί σας! :)