Πόλεμος;

 Πόλεμος παιδιά, πόλεμος.

    Εμείς που δεν ζήσαμε κιόλας τέτοιες καταστάσεις που να ξέρουμε; Τα μάθαμε μέσα από ταινίες και αυτό ήταν, κάτι σαν μύθος και ιστορία. Παρελθόν όμως, τέρμα αυτά, καπουτ, φινίτο. 

    Και να που ξεκίνησε η Ρωσία να μπαίνει στην Ουκρανία. Όχι, κοντεύω σαράντα και δεν ξέρω τι έχουν να χωρίσουν, τα πολιτικά τα βασικά ξέρω της Ελλάδας. Του εξωτερικού δεν με νοιάζουν. Πόλεμο όμως; Κανονικό με θανάτους;  Δεν μπορώ να το χωνέψω. Άκουγα τις σειρήνες να ηχούν στις ειδήσεις και πιάστηκε η καρδιά μου και ανατρίχιασα. 

    Ήρθε και η άλλη το πρωί και άρχισε να λέει για ΝΑΤΟ, αντίχριστους, Παϊσιο, Τούρκους, σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς, προμήθειες, καταφύγια, όπλα και όλα αυτά τα ωραία και το κεφάλι μου πόνεσε, την πάπια έκανα να γίνει η δουλειά και να φύγει. Από Δευτέρα θα τα ξανακούσω, πάλι θα κάνω ότι ακούω.

    Βλέπω βέβαια ότι όλα έχουν πάρει την ανιούσα, είδη σούπερ μάρκετ, καύσιμα, ΔΕΗ, κάψιμο κανονικό να μην σου μένει μία στην τσέπη. Δεν παραπονιέμαι, έχω δουλειά και είμαι οκ, αλλά δεν είμαι τυφλός ούτε και μου τρέχουν από τα μπατζάκια. Πως μας έρθουν έτσι τα τελευταία 15 χρόνια; Δεν ησυχάσαμε καθόλου. 

    Ώρες ώρες γίνομαι τόσο εγωιστής, δεν με νοιάζει τίποτα, μόνο η ψυχολογία, η φυσική υγεία, τα κοντινά μου πρόσωπα και η καθημερινότητά μου. Δεν είναι ότι δεν με ενδιαφέρει αλλά επηρεάζεται το μέσα μου  όταν βάζω πολλά πάνω μου. Δεν μπορώ να γίνω χίλια κομμάτια νιώθω αβοήθητος και με πιάνουν διαταραχές, δεν θα το κάνω συγκεκριμένο, γενικά. άραγε είναι εγωισμός αυτό; 

    Δεν έχει σημασία. Ήρθε το ΣΚ καλά να περάσουμε. Κωλόκαιρο λέει αλλά οκ, δεν υπάρχει πρόβλημα, καλές ταινίες και σειρές να έχεις και περνάει το ΣΚ νεράκι!