Έτσι .. για το ΣΚ που έρχεται..

Καλημέρα,

      Παρασκευή σήμερα, η χαρά ανείπωτη, στο γραφείο όλοι πετάμε τέτοια μέρα κάθε εβδομάδα! Η δουλειά γίνεται γρήγορα, με χαβαλέ, με καφέ, με τα μάτια στη λίμνη έξω (που λέει και μια φίλη για να παίρνει κουράγιο). Βρήκα ένα βιντεάκι με μια διαφήμιση που με εξέπληξε ευχάριστα όταν τελείωσε και συνειδητοποίησα περί τίνος πρόκειται. Ορίστε το ένα

Πως σας φάνηκε;

      Ήρθε η ώρα να ξεπληρώσεις λοιπόν και τη μαλακία σου και η κοπέλα στο παρακάτω βίντεο σε βοήθησε με τον καλύτερο τρόπο.. 

      Εγώ πάντως το κατά-ευχαριστήθηκα. Πόσες φορές στο δρόμο έχω δει να το κάνουν και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα; Τους κορνάρεις να τους δείξεις τι μαλακία έκαναν και αυτοί σε χαιρετάνε νομίζοντας ότι τους ξέρεις. Begging for mercy δηλαδή.. 

Εγώ όλα καλά για όποιον θέλει να μάθει, ετοιμάζομαι για μίνι ταξιδάκι με φιλική παρέα για ΣΚ! Όχι, αυτό, το άλλο ΣΚ! χεχεχε θα σας πω τα νέα όταν έρθω.. 

Τα φιλιά μου και καλό ΣΚ!

Μέρες Καλοκαιριού..

Καλησπέρα σας,

  Το Καλοκαίρι μας θυμήθηκε πια, ναι ήρθε και κάνει ζέστη..  η αλήθεια είναι όμως ότι κοιμάμαι με κουβέρτα, λεπτή μεν, κουβέρτα δε, με λίγο ανοιχτό παράθυρο! Έχει την κατάλληλη θερμοκρασία, κοιμάμαι και δεν θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι, είναι απίστευτο το πόσο χαλαρό ύπνο κάνεις με αυτές τις θερμοκρασίες!

Νυδρί, Λευκάδα.

      Πήγα και διακοπές αρχές Ιουνίου, δεν σας το είπα, δεν το έμαθαν και πολλοί είναι η αλήθεια. Ήταν να πάω με παρέα, γυναικεία, μην πάει το μυαλό σας πουθενά πονηρά.. τελικά ήρθαν έτσι τα πράγματα και ακυρώθηκε τελευταία στιγμή και πήγα μόνος όπως πέρυσι. Δεν με χάλασε ιδιαίτερα βέβαια, συνηθισμένος ήμουν. Πήρα την πρώτη δόση ιωδίου για φέτος και μαυρίσματος φυσικά. Αν υπάρξει δεύτερη δεν ξέρω ακόμη, θα δείξει ανάλογα τα οικονομικά. Το θέλω πολύ! 

        Μέσα Ιουλίου πήγα στο Συρράκο Ιωαννίνων για μια υποχρέωση και ένα διήμερο χάρμα! Απίστευτο μέρος, παραδοσιακός οικισμός, εξολοκλήρου φτιαγμένος με πέτρα, σπίτια και δρόμοι! Άσε που δεν πηγαίνει αμάξι στο κέντρο του χωριού.. είναι σε πλαγιά με τρομερή κλίση.

      Τώρα μαζεύτηκα λιγάκι όμως. Βγήκαν κάτι ξώφαλτσα έξοδα για τα δόντια τον Ιούλιο που με περιόρισαν οικονομικά. Άσε που δεν τελείωσα και θα πληρώνω και τον Σεπτέμβριο και άλλες διορθωτικές. Και τις εξετάσεις στους γιατρούς που τις πας;   

      Και δεν φτάνουν όλα αυτά ήρθε και ο ΕΝΦΙΑ (είδες ομοιοκαταληξία; χαχαχχα). Ναι, για το σπίτι στο χωριό σου λέει, έχεις ποσοστό; Πάρε να χεις και φόρο να τον χαίρεσαι! Γ@μ@θηκαν φέτος! Έβγαλαν το χαράτσι και το έκαναν ΕΝΦΙΑ;;;       

Συρράκο Ιωαννίνων. 

     Ακόμη και οι γλάστρες μου φέτος, δεν έχουν προκοπή, όσο ντάντεμα και αν δέχονται. Δεν αγόρασα λουλούδια, ότι είχα έβαλα, τα περισσότερα με σπόρους που μαζεύω το Φθινόπωρο. Η λεβάντα μου έχει θεριέψει, λίγα τα άνθη αλλά όμορφα και μυρωδάτα. Τα μάζεψα για τη ντουλάπα. Η μέντα καλή είναι, όλο νερό ζητάει και ας βλέπει ήλιο 1-2 ώρες την ημέρα. Θέλω να βάλω και άλλα αρωματικά, φαρμακευτικά, βότανα σε γλάστρες για να τα χρησιμοποιώ. Δεντρολίβανο και δυόσμο θέλω να πάρω τώρα, νομίζω ότι έχω στο χωριό όμως, οπότε θα δω όταν πάω.

      Σε κάμποσες μέρες φεύγω για χωριό για 10 μέρες περίπου. Όχι πολύ αλλά αρκετό αν δεν θες να κόψεις φλέβες.. όχι πως δεν περνάω καλά, όπως και να το κάνεις όμως, αν έχεις συνηθίσει να μένεις μόνος και να εξελίσσεσαι σε έναν καθωσπρέπει γεροντοκόρο (μήπως γεροντογιό;), δεν μπορείς να ζεις για καιρό με άλλους. Σας τα έχω πει πολλές φορές...
        Κοιμόμουν που λέτε το βράδυ, ξυπνάω κάποια στιγμή από τσακωμό γατιών στην διπλανή αυλή, κοιτάζω από τις γρίλιες σαν να ξημέρωνε, τι στην ευχή λέω, γιατί δεν χτύπησαν τα ξυπνητήρια, ξανά τα γατιά, τρέχω κουζίνα, παίρνω ένα ποτήρι νερό και βγαίνω στο μπαλκόνι, τι να δω, μια πανσέληνο ναααααα (μετά συγχωρήσεως), έτσι εξηγείται το "ξημέρωμα", ήταν μόλις 2:30 π.μ. Σταμάτησαν οι γάτες, ξανάπεσα και εγώ..  Μέρες Καλοκαιριού που φθίνει, σαν εποχή βέβαια, οι θερμές μέρες θα κρατήσουν φαντάζομαι μέχρι αργά το Σεπτέμβριο. Ήρθε και η μέση του μήνα.
   

Λίγα τα νέα μου, σας φιλώ και θα τα ξαναπούμε!

Φίλοι..

Οι  φίλοι, μεγάλο κεφάλαιο τελικά, θυμάστε την προηγούμενη ανάρτηση;

   Όσο καλές είναι οι φιλίες και σου προσφέρουν ένα σωρό άλλο τόσο μπορεί να σε πληγώσουν. Άλλοτε άθελά τους, άλλοτε ηθελημένα. Ανάλογα την περίπτωση βέβαια κατηγοριοποιείς τα σφάλματα, γιατί όπως και να το κάνουμε τα φάουλ, παραμένουν φάουλ, η συγχώρεση είναι συγχώρεση. Δεν είπαμε να κρατάμε και τεφτέρι..

    Είσαι άνθρωπος όμως και όσο και αν ξεχνάς, αφήνεις πίσω τα παλιά, ένα αγκαθάκι που έβγαλες θα αφήσει το σημάδι του για πάντα. Δεν θες να εκδικηθείς, δεν θες να πονέσεις, είσαι θύμα; Ίσως. Χάνεις την εμπιστοσύνη σου. Σκέφτεσαι κατά πόσο αξίζουν για σένα οι φίλοι σου και μετά το γυρνάς από την άλλη πλευρά και λες, αξίζω εγώ να είμαι φίλος τους;

   Αξίζει να τσακώνεσαι μαζί τους; Δεν αξίζει να τσακώνεσαι με κανέναν. Όμως όταν έχεις κάτι να πεις, να το λες εκείνη την ώρα που πρέπει. Ποιος ο λόγος να το παίξεις υπεράνω; Κανένας, όταν οι ίδιοι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι παίζεις τον υπεράνω και όχι ότι είσαι. Να είσαι ευθύς, μόνο έτσι θα είσαι καλά και δεν θα χρειάζεται να τρέχεις στον ψυχολόγο κάθε λίγο.

   Υπάρχουν πολλοί λόγοι να μην σε καταλάβει κάποιος. Κάποιοι από αυτούς είναι η έλλειψη συγκέντρωσης στα λεγόμενά σου, η διαφορά επιπέδου (και δεν μιλάω για τη μόρφωση), το να μην θέλει κάποιος να σε καταλάβει (μάλλον βαριέται να σε ακούει), το να κατάλαβε και κάνει την πάπια από συμφέρον, το να μιλάτε διαφορετική γλώσσα, το να μην τα εξηγείς καλά.

    Δεν θα αναλύσω όλα τα παραπάνω. Το συμφέρον. Στην περίπτωση που το συμφέρον είναι προς το μέρος κάποιου άλλου εκτός από το δικό σας και ο φίλος σας καλώς (γι' αυτόν) ή κακώς (για εσάς) κάνει του κεφαλιού του, δεν έχετε παρά.. να το δεχτείτε... γιατί είστε φίλοι και δεν θέλετε να χαλάσετε αυτή τη φιλία. Καπρίτσια ένα σωρό. Ο εγωισμός και η αχαριστία είναι χαρακτηριστικό κάποιων ανθρώπων, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν φίλους. Και ούτε πως δεν αγαπάνε τους φίλους τους. Νοιάζονται για αυτούς αλλά κάποιες φορές (?) βάζουν τους εαυτούς τους πάνω απ' όλα. Τους αγαπάμε για αυτό που είναι.

   Κάποιοι έχουν και ελαφρυντικά.. ναι οκ, έχουν. Ό,τι ελαφρυντικό και να έχεις όμως, τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου δεν τους πονάς, είτε συγγενείς, είτε φίλοι, είτε εραστές. Πως μπορείς να πληγώνεις άτομα που ξέρεις ότι σου στέκονται; Κάνεις κάτι μόνο για να το κάνεις; Και ειδικά αν έχεις και παρελθόν το οποίο ευνοεί παρόμοιες καταστάσεις ό,τι ελαφρυντικό και να έχεις..

   Και κάπως έτσι φθίνουν οι σχέσεις παιδιά, είτε φιλικές είτε ερωτικές. Έρχεται στιγμή που σε ξενερώνουν, σου δημιουργούν το αίσθημα ανασφάλειας και απογοήτευσης, μια αποστροφή που δεν ξέρεις γιατί σου βγαίνει. Όσο και καλή διάθεση να έχεις να πεις ότι προσπαθείς, όσο και αν αγαπάς τα άτομα δίπλα σου και δεν θες να τα κακοκαρδίσεις τόσο θες και να τα αποχωριστείς. Δεν σε νοιάζει πια αν είσαι μακριά ή κοντά τους.. σαν να μην υπάρχουν..  είναι άσχημο αυτό, πολύ άσχημο συναίσθημα.. αλλάζει με το καιρό φαντάζομαι.. 

   Πληγώθηκα και πόνεσα πολύ είναι η αλήθεια αυτό το καιρό. Όσο μελό και αν ακούγεται. Θα είμαι καλά όμως. Η διάθεσή μου θα ανεβεί και όλα ίσως γίνουν όπως πριν. Δεν μου αρέσει να χάνω φίλους και ειδικά αυτούς που μοιράστηκα χρόνια μαζί τους. 

    Χαίρομαι που με ακούσατε για άλλη μια φορά! Μπορεί να τα λέω λίγο μπερδεμένα. Δεν τίθεται θέμα λεπτομερειών για το κείμενο, απλές διαπιστώσεις συναναστροφών με φίλους, τώρα που έχω ηρεμήσει από κάποιες ατυχείς περιστάσεις.

Καλό ΠΣΚ!

Ατυχείς σχέσεις...

Καλημέρα!

    Όχι, δεν έκανα κάποια ατυχή σχέση. Επειδή έχω πολύυυ καιρό να κάνω σχέση. Δεν μιλάω για τις φιλικές βέβαια. Που τελικά είναι και οι πιο σταθερές στο χρόνο. 

Βλέπω κόσμο γύρω μου να πονάει για την λήξη μιας σχέσης ή για τα εμπόδια που υπάρχουν σε μια άλλη. Θα συμφωνήσω γενικά ότι οι σχέσεις είναι δύσκολες. Πολύ δύσκολες. Αλλά όλα εξαρτώνται από τα άτομα. 

    Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι όλα μέσα στη ζωή, όλα πρέπει να τα περιμένουμε, από το φιλί το αναπάντεχο μέχρι το θάνατο. Μόνο και μόνο γι' αυτό θα πρέπει να είμαστε πιο ανεκτικοί με τους εαυτούς μας και τους άλλους φυσικά. Να σκεφτόμαστε ότι δεν θα κάτσω να σκάσω ρε γαμώτο, τι κερδίζω; Οκ να κλάψεις και να στενοχωρηθείς, θες μια; Θες δυο; Θες τρεις μέρες; Ε φάε και ένα μήνα στη μάπα την Αντέλ, αλλά γιατί βρε παιδί μου να σε τρώνε τα πατώματα και τα ξύδια; Αγαπάς εντάξει, πάντα θα τον/την αγαπάς. Δεν μπορείς όμως να ζεις με την ιδέα ότι πρόκειται να ξαναγυρίσει, έστω και ας είναι μια πιθανότητα και αυτή, ούτε με την ματιά που θα σου ρίξει και θα το πάρεις πάνω σου. Είναι σημάδια που μπορεί να σου δίνουν ελπίδες και  στιγμές χαράς μέχρι την επόμενη κατραπακιά. 

    Ξέρω ότι δύσκολο κομμάτι ο χωρισμός (κάτι θυμάμαι δηλαδή). Όταν εκεί που σκέφτεσαι για ένα, αρχίζεις να σκέφτεσαι για δυο, να χωρίζεις τον εαυτό σου, την μονάδα στα δυο, να ανακαλύπτεις ότι μπορείς να συνδεθείς με μια άλλη ύπαρξη ως το σημείο που να γίνεστε ένα. Μετά πρέπει να ξαναγυρίσεις στο ένα, να κόψεις τη σύνδεση, να κάνεις αποσύνδεση της άλλης συσκευής και να τα βγάλεις πέρα με την δική σου χωρητικότητα φτάνει, δεν φτάνει, αυτή είναι. 

     Όλα αυτά ισχύουν στην περίπτωση που πρέπει να κάνεις την αποσύνδεση αθέμιτα, με τη βία, χωρίς να το θες, ωθούμενος από την συσκευή που θέλει να πάρει την χωρητικότητα της και να φύγει για άλλες συσκευές. Αν είσαι η συσκευή που θέλει να φύγει, τότε τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Κρατάς τα ωραία της προηγούμενης σύνδεσης στα αρχεία του συστήματός σου και πας για άλλη συσκευή. Θα πονέσεις αλλά για να θες να φύγεις κάποιος κάτι θα υπάρχει, η σύνδεση έχει χαλάσει για κάποιο λόγο που αν δεν ξέρουν και οι δυο, σίγουρα θα ξέρει ο ένας. Δεν έχει σημασία όμως. 

    Μες στην πίκρα τους κάποιοι μου έχουν πετάξει ότι καλύτερα που είμαι μόνος μου! Δεν είμαι συνειδητά όμως (ή μήπως είμαι τελικά και έχω βολευτεί; Δεν έχω απάντηση). Ένας άνθρωπος πρέπει όλα να τα ζήσει, ασχέτως την επιρροή που θα έχουν οι επιπτώσεις πάνω του. Όπως είπε ένα φίλος σε μια συζήτηση στο φμπ, ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει τους εαυτούς μας. Στηριζόμαστε στα φαινομενικά αλλά από μέσα, οι βάσεις, τα θεμέλια δηλ έχουν βάθος, στο ψυχολογικό κομμάτι που παίζει με τον νου μας. Είναι λεπτές οι ισορροπίες και η κλωστή που χωρίζει την λογική και την τρέλα είναι εύκολο να σπάσει. Λίγη πίεση θέλει μόνο. 

   Έχει σημασία να είμαστε καλά παρόλα τα δύσκολα που μας βγαίνουν μπροστά. Τα έχουμε ακούσει όλα αυτά σκέφτεστε. Έτσι είναι, τα ίδια πάντα. Τα επαναλαμβάνουμε για να τα μάθουμε. Να μπορούμε να σηκωθούμε από τον πάτο. Να βγάλουμε την δύναμη και τον εγωισμό που κρύβουμε και να ακυρώσουμε για όσο χρειάζεται τον αλτρουισμό μας, μόνο και μόνο για να σταθούμε στα πόδια μας. Δεν είναι κακό να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, την υγεία μας, ψυχική και σωματική.

   Φιλοσοφίες του κώλου σκέφτεστε ε; Δεν μου αρέσει να βλέπω τους φίλους μου να πονάνε και να κάνουν πράγματα που δεν θα έκαναν σε άλλη περίπτωση. Το ίδιο θα πονούσα ίσως και εγώ στη θέση τους. Δεν τους κρίνω επειδή κινούνται βάσει συναισθήματος και γνωρίζουμε ότι δεν οδηγεί πάντα σωστά. Η λογική δεν έχει ιδιαίτερο λόγω στον έρωτα. Στην αγάπη όμως έχει. Ας προσέχουμε για να έχουμε. 

Τα φιλιά μου. 

ΥΓ. Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη σε ένα φίλο που αντέχει.