Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

Παιχνίδι ακατάλληλο για ενηλίκους.





Με αφορμή μια συζήτηση που είχα στο msn με ένα φίλο, θυμήθηκα τη μία και μοναδική φορά που έπαιξα ένα παιχνίδι, βγαλμένο απο το μυαλό 8χρονων περ. παιδιών και το μετάνιωσα. Θα το εξηγήσω αμέσως.

Η ηλικία που είχα, αν θυμάμαι καλά, απο το σκηνικό που έρχεται στη μνήμη μου, πρέπει να ήταν 8-9 ετών. Ήταν χειμώνας, εγώ και ο αδερφός μου είχαμε πάει στα γειτονόπουλα να παίξουμε (ως συνήθως). Κλειστήκαμε στο δωμάτιο τους και παίζαμε με ρακέτες, τις οποίες και βαρεθήκαμε σχεδόν αμέσως (δεν είχαμε scrabble τότε). Δεν ξέρω σε ποιόν ήρθε η φαεινή ιδέα (εγώ δεν ήμουν, τελευταίος μπήκα στο παιχίδι, αν και έπρεπε πρώτος) να κατεβάσουμε τα παντελόνια μας και να προσπαθήσουμε να πιάσει ο ένας το μπιπ του άλλου. Αφού περάσαμε κάμποσα λεπτά ντροπής τα κατεβάσαμε. Τα κατεβασμένα παντελόνια δεν βοηθούσαν στο περπάτημα και πέφταμε συνέχεια. Γίναμε μαλλιά κουβάρια. Από τις φωνές και τα χτυπήματα σε τοίχους και έπιπλα, όπως ήταν φυσικό, μας άκουσαν οι γονείς των παιδιών και ανέβηκε η μητέρα τους να δει τι συμβαίνει. Μας έπιασε σε μια φάση γόρδιου δεσμού (μόνο ο Μέγας Αλέξανδρος έλλειπε από εκεί). Άρχισε να φωνάζει έξαλλη. Εμείς τραβώντας τα παντελόνια μας (ευτυχώς δεν είχαμε βγάλει τα παπά) κακήν κακώς εξαφανιστήκαμε απο την εξώπορτα του δωματίου των παιδιών. Φυσικά, στο μισάωρο, το ήξερε η δική μας μαμά (καθότι φιλενάδες).


Την κατσάδα που φάγαμε δεν θέλω να τη θυμάμαι (ψυχολογικό μου άφησε!), γι' αυτό και έχω αποσύρει το όλο περιστατικό στα κλειδωμένα ντουλάπια της μνήμης μου. Το θυμάμαι μια - δυό φορές το χρόνο τυχαία ή με κάποια αφορμή και το ξανά - ξεχνάω επι τόπου. Θυμάμαι ότι ντρεπόμουν τη μάνα μου για μέρες. Ο μπαμπάς δεν το έμαθε ποτέ. Ήταν που ήταν (και συνεχίζει...) να είναι μες την οπισθοδρόμηση, θα γινόταν δήμιος. Live μεσαιωνικό μαρτύριο, θα κόβαμε και εισητήρια, με εμένα πρωταγωνιστή, ως μεγαλύτερος των παίδων. Με τα παιδιά μόνο στο σχολείο βρισκόμασταν για κάμποσες μέρες.


Είναι απο τα περιστατικά που μου έχουν αφήσει σημάδια. Ίσως η ντροπή που ένιωσα. Ήμουν ο μεγαλύτερος. Καθόλου κολακευτικό. Έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα, θα έλεγε κάποιος κακοπροαίρετος. Όσο και αν δεν το πιστεύετε (με τα τωρινά δεδομένα), δεν ήμουν εγώ αυτός που είχε την ιδέα. Το γεγονός αυτό δεν το ξέρει κανένας, εκτός απο τους "συμπαίχτες" μας. Ποτέ δεν το συζητήσαμε απο τότε, ούτε το αναφέραμε.

30 σχόλια:

foolish cloud είπε...

Αχ τι ωραίο παιχνίδι!!!

Τελικά ποιος είχε το μεγαλύτερο μπιπ?

g for george είπε...

Κι όμως, μερικές φορές είναι η παιδική αθωότητα που σε κάνει να τα βλέπεις όλα αγνά.
Όχι πως κάνατε κάτι κακό, αλλά στα μάτια των μεγάλων (όπως ανακαλύψατε) ήταν.

Anilikos είπε...

Μου αρέσουν πάρα πολύ ποστ για τη παιδική ηλικία...
Όλα ήταν και φάνταζαν τόσο απλά τότε..

Hfaistiwnas είπε...

@συννεφάκι μου, δεν θυμάμαι. Όσο και αν έχω προσπαθήσει να θυμηθώ, δεν μου έρχεται! Είχα το νού μου να τα πιάσω όχι να τα μετρήσω... λάθος μου το ξέρω.. Αν το ξαναπαίξω θα έχω το νου μου!!!

@george, μάλλον αθώο το βλέπαμε, αλλιώς θα μας έκοβε να κλειδώσουμε!!!

@anilike, ωραία ήταν, νοσταλγώ εκείνη την ανεμελιά!

Φιλάκια παιδιά!

Dr_MAD είπε...

Καλά, δεν ανακαλύψατε και την Αμερική. Εμενα με στέλνανε μπάσκετ από βρέφος και είχα συνηθίσει τις μπιπ παντου γύρω μου. Τώρα που μεγάλωσα τις βλέπω (κατ'επιλογήν) πολύ πιο αραιά να φανταστεις ;-)

Καλή εβδομάδα

tovenito είπε...

αυτό το παιχνίδι,σε παραλλαγή φυσικά, το είχα παίξει κι εγώ, αλλά με ένα κοριτσάκι!

Soula είπε...

Μικρά ανωμαλάκια!! :p:p:p
Στη θέση σου δε θα ντρεπόμουν μόνο τη μάνα μου αλλά μέχρι και τα τάπερ στο ντουλάπι(και ό,τι κυκλοφορούσε γύρω μου).
Αλλά περασμένα ξεχασμένα που λέει και η Καιτούλα η Γαρμπή...

Strahd είπε...

Δεν είχα παίξει το παιχνίδι αυτό ποτέ μικρός οφείλω να ομολογήσω μιας και γενικότερα ήμουν πολύ ντροπαλό παιδί (και τώρα είμαι δλδ). Πάντως, όπως είπαν και πιο πάνω, στα μάτια των μεγάλων δεν είναι και τόσο αθώα αυτά. Καλημέρα.

Hfaistiwnas είπε...

@mad, τελικά θα παρατήσω τα παιχνίδια, και θα αρχίσω το μπάσκετ :)

@tovene592, με κοριτσάκι; Μα εσύ μιλάς για το γνωστό γιατρό! Ένα κοριτσάκι δεν μου κατσε ρε γμτ... δεν θα το επιδιώξω κιόλας!

@soulιτσα, δίκιο έχεις, κκκαααααααααττ, μπορούμε να πάμε τη σκηνή της ντροπής άλλη μία;

@strahd μου, ναι, σαν τρελοί έκαναν. Αυτή τη στγμή, είναι 11:10 πμ, η μαμά τους είναι στο σαλόνι μας και πίνει καφέ με τη μαμά μου (ακόμη φιλενάδες) λες να πάω να πω συγνώμη; Φαίνεσαι ντροπαλό παιδί ;)

Sogian είπε...

Είσαι πολύ γλυκός... Σε καταλαβαίνω! Εμένα ποτέ δε με έπιασαν (χα!). Αλλά ξέρεις κάτι; Σημασία δεν έχει τί πιστεύουν οι άλλοι, αλλά πώς νιώθεις εσύ. Και αν σε παρηγορεί αυτό, σου λέω απλώς ότι εγώ είμαι σίγουρος ότι δεν το ξεκίνησες εσύ το "παιχνίδι"...

Και στην τελική να νιώθεις ντροπή αν σκοτώνεις ανθρώπους και ζώα, αν κλέβεις και κακοποιείς ηλικιωμένους, αν βιάζεις και πονάς ανυποψίαστους περαστικούς, αν βγάζεις χρήματα χρησιμοποιώντας άλλους και πατώντας επί πτωμάτων...

Μη ντρέπεσαι που απλώς η μοίρα έδειξε τα χαρτιά της λίγο νωρίτερα απ' όσο υπολόγιζες... Εεε;

Τα τραγούδια που ανέβασα στο "σπιτικό" μου δεν είναι σαν αυτά που σου είχα υποσχεθεί, αλλά ελπίζω να σου αρέσουν!

Και ένα μπράβο στη Σούλα για την αναφορά της στην Καιτούλα!

Πάρε μια αγκαλιά δυνατή!

revqueer είπε...

Δυστυχώς στη παιδική μου ηλικία δεν έπαιζα τέτοια παιχνιδάκια!!

gay super hero είπε...

Σιγά τα αυγά. Εγώ θυμάμαι μικρός να παίζω με τα 5 ξαδέλφια μου γυμνά καλλιστεία στο δωμάτιο. Θυμάμαι κάναμε πασαρέλα με τα βρακιά κατεβασμένα πάνω στο κρεβάτι. Μάλιστα δύο από τα ξαδέλφια ήταν κορίτσια ;-)

Είμαι σίγουρος ότι όλο και κάποιος μεγάλος μας είχε βρει ξεβράκωτους, αλλά δεν θυμάμαι να έγινε ποτέ κανένα θέμα.

Equilibrium είπε...

Από μικρός στα βάσανα και συ ε; ;)

Hfaistiwnas είπε...

@Προσωπάκι, μου άρεσε πολύ το σχόλιο σου! Εντάξει τώρα η ντροπή έχει ξεθυμάνει... θα είχα πρόβλημα μεγάλο αν κρατούσε ακόμη. Ωραία τα τραγούδια στο μπλόκ σου όπως επίσης και η Καίτη! Λες να ήταν αυτό το γεγονός που με "άλλαξε"; Να' σαι καλά!!!

@revqueer, μα γιατί, θα έπρεπε!!!

@g super hero, αν το ήξερα τότε, εγώ θα πρότεινα αυτό!!!

@equilibrium, aaaxxx ναι.... και άλλος;;;

Είδωλο είπε...

Εγω τα εχω κανει block delete και δεν αναδυονται ουτε με υπνωτισμο.

Aurangel είπε...

Διαβάζοντας την ιστορία, μου έφτιαξε η διάθεση.
Μπορεί να φαντάζει επικριτικό μέσα από την πουριτανή σκέψη και όμως είναι πολύ λογικό αλλά και αθώο συνάμα όλη αυτο.
Πολύ ευχάριστο blog!!!
Θέλω να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια που κατέθεσες μόλις διάβασες την συνέντευξη στο "Ένα Προσωπο".
είσαι πού γλυκός.
Angel kiss

Hfaistiwnas είπε...

Καλώστην!!! aurangel ευχάριστη έκπληξη. Ευχαριστώ επίσης για τα καλά σου λόγια! Να με περιμένεις..
Φιλιά αγαπητή μου!

{.πavλος.} είπε...

Είναι ωραίες αυτές οι αναμνήσεις από την παιδική ηλικία.

Ήρθα και εγώ στην παρέα σου.
Have a nice day!

Hfaistiwnas είπε...

Kαλωσόρισες pavlo!!! Είναι όντως ωραίες... τα παιδικά χρόνια έχουν ξεχωριστή θέση στη μνήμη μας. Έρχομαι και εγώ, να με περιμένεις!!!

Ανώνυμος είπε...

Πω κάτι τέτοιες αναμνήσεις τις απαιχθάνομαι. Μου θύμισες και μένα διάφορα με αυτο το πόστ. Αλλά τα θυμάμαι και σκάω. Τώρα από ντροπή ή από κάτι άλλο δεν ξέρω.

Constademon είπε...

Σε αυτην την ηλικία της αθωότητας δεν νομίζω οτι αυτό που κάνατε ειναι παρεξηγήσιμο κι ουτε χρειάζεται να ντρεπεσαι. Εγω πάντως κάπως έτσι ξεκίνησα σαν παιχνίδι στα 9 με ενα παιδάκι ενα χρονο μεγαλυτερο μου και το σταματήσαμε οταν πήγαμε φαντάροι ... (λόγω απόστασης!) Ευτυχως δε μας επιασαν ποτέ !!

Hfaistiwnas είπε...

@βαγγελη, όπως βλέπεις με τον ίδιο τρόπο τα αντιμετωπίζουμε! Καλωσόρισες στο μπλόκ!

@constademon, έτσι ε, έπρεπε να το καθιερώσουμε...κρίμα που μας βρήκαν...μια χαρά σου έκατσε...

Υ.Γ. τότε ντρεπόμουν παιδιά.. τώρα είναι μια ανάμνηση..

fallen angel είπε...

Φίλε μου καλέ, καλέ μου φίλε hfaistiwna, έχω κάνει το ίδιο με συμαθητή μου στην Πέμπτη δημοτικού στο δωμάτιό μου. Τόν είχε αφήσει η μαμά του που ήταν φίλη με τη δική μου γιατί είχε μια δουλειά. Οι γονείς μου κοιμόντουσαν και δέ μπορώ να θυμηθώ, πώς βρεθήκαμε με κατεβασμενα βρακιά και ο ένας να περιεργάζεται το... του άλλου. Μάλλον το έχουν τα παιδιά του 83, ή απλά είμαστε ανώμαλοι!!! φιλάκια.

Ανώνυμος είπε...

Ε μα κι εσεις.Δε ντρέπεστε μικρά παιδάκια..
:P
Όσο για τους Υπερηρωες..θα το ποστάρω το κειμενάκι.Το ετοιμάζω.Υπομονή μέχρι τότε!(Έλα που δεν ξέρεις κι εσυ τώρα ποιοι επιστρέφουν!);)

APSOY είπε...

Ρεεεε κι εγώ είχα προσπαθήσει να παίξω αυτό οτ παιχνίδι αλλά μόνος μου και πάντα έχανα!
Όχι τώρα! Σε μικρή ηλικία (πριν 2 χρόνια)!
:P

Sogian είπε...

Καλησπέρα. Όλα καλά; Είχα μέρες να περάσωαπό το "σπίτι" σου... Αλλά βλέπω ότι δεν ανέρτησες κάτι καινούργιο. Μήπως βαριέσαι λιγάκι; Για αφυπνίσου... Περιμένω κείμενο και σύντομα μάλιστα.

Φιλάκια αναγεννησιακά!

Hfaistiwnas είπε...

@fallen angel, και εσύ είπες να τον γνωρίσεις καλύτερα...ή μάλλον λεπτομερέστερα ε;;;;...

@για πάντα στρατιώτης, είμασταν ανέσχυντοι, δεν έχω λόγια...θα περιμένω !!

@apsoy, έχασες; Δεν πρέπει να προσπάθησες πολύ όμως!

@ένα πρόσωπο, όλα μια χαρά προσωπάκι. Κάτι ετοιμάζω... ακόμη είμαι στην αρχή, κάτι μου έχει πάρει τα μυαλά και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Φιλιά επίσης!

Chryssa είπε...

Την καλησπέρα μου.

Μου άρεσε πολύ το κείμενο. Μετά από μια κουραστική εβδομάδα, διαβάζοντας το μου ήρθε στο μυαλό μια εικόνα. Γύρω απο ένα τζάκι, με ποτά να λέμε παιδικές ιστορίες. Και στο τέλος με φαντάσματα εννοείται... Thanks for this feeling.

Θα τα λέμε.

Ανώνυμος είπε...

Χα χα χα! εντύπωση μου έκανε που το θυμάσαι ακόμα! Μια χαρά. Νομίζω έχει συμβεί στα πιο πολλά αγόρια αυτό το "πάρτυ".
Θα ήθελες να ξανασυμβεί?

Hfaistiwnas είπε...

@Chryssa , ευχαριστώ πολύ και εγώ! Να 'σαι καλά! Ωραία εικόνα...τζάκι έχουμε, όποτε θέλετε...

@Sandy Cheeks, αν θα ήθελα; Μπααα, για πάρτυ με ούζα είμαστε τώρα.. γιατι ξέρεις, δεν θα μείνουμε στο πιάσιμο μόνο, θα προχωρήσουμε και παρακάτω..