Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Καστοριά - Λονδίνο 1-0

Καλημέρα, 

      Όχι αγαπητέ μου κόσμε, Καστοριά είμαι αλλά Λονδίνο γίναμε, μη σου πω για τρεις μέρες αυξήθηκαν και οι αυτοκτονίες (πλάκα κάνω ευτυχώς το προλάβαμε). Βροχή όλη μέρα ασταμάτητη, ομίχλη και υγρασία.  
      Κατέβασα τις τέντες κάνα μέτρο με ενάμισι, κατέβασα και τα  κασκόλ και τα μπουρνούζια (τα χρησιμοποιώ σαν ρόμπες το Χειμώνα), έβγαλα και τη σόμπα του υγραερίου και το αερόθερμο για το μπάνιο. 
       Γυρνάω το μεσημέρι προχτες στο σπίτι, μπαίνω να ξεντυθώ να βάλω τα καθημερινά μου, ακούω κουδούνι και ενώ σκέφτομαι ότι είναι ο υδραυλικός (έχω ένα θέμα με τα υδραυλικά μου εδώ και καιρό) φωνάζω ποιός είναι, με το ένα πόδι στη φόρμα, δεν ακούω τίποτα, βάζω και το άλλο πόδι, ξαναφωνάζω, πάω στη πόρτα. Κανονικά αν δεν περιμένω κάποιον δεν ανοίγω την πόρτα, είμαι του στυλ, άμα δεν έχω καλέσει κανέναν, δεν περιμένω κανέναν, περίεργος άνθρωπος είμαι να το ξέρετε. Κοιτάζω από το ματάκι, ουδείς, ξανά κουδούνι, ανοίγω, κοιτάξω την εξώπορτα, η Κα Μ η από πάνω μου.. αρχίζω να τα παίρνω. Ζητάει συγνώμη η γυναίκα για την ώρα και μου ζητάει να ανεβάσω τις τέντες, γιατί της λέω, επειδή θέλω να απλώσω μου λέει και είναι λερωμένες, μα βρέχει της λέω, δεν βρέχει μου λέει, είναι χαμηλά της λέω και δεν τις φτάνουν τα ρούχα, θα λερωθούν οι φόρμες μου λέει (άντε και να μου λεγε τα σεντόνια, θα την πίστευα), καλά της λέω (φανερά εκνευρισμένος) θα τις ανεβάσω αλλά άμα βρέχει θα τις ξανακατεβάσω, δεν προλαβαίνω να ακούσω αν απαντάει και της κλείνω την πόρτα στα μούτρα. Την ανέβασα τη μια και βλέπουμε. Τις έχω πει κάμποσες φορές ότι το νερό της βροχής μουσκεύει τα πορτοπαράθυρα και φουσκώνουν και θέλω να τα προφυλάξω.. αλλά πουυυυυ αυτή, το χαβά της.. 
       Λίγο το κακό, τα προβλήματα με τα υδραυλικά μου τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει ανυπόφορα. Πότε στάζει και πότε σταματάει ο κεντρικός αγωγός, σταμάτησα να χρησιμοποιώ το νιπτήρα του μπάνιου γιατι τρέχει και αυτός. Επίσης και στην κουζίνα η βρύση τρέχει από χαμηλά. Εγώ τους είπα να φτιάξουμε όλο το μπάνιο, αλλά θέλουν να αποφύγουν τα έξοδα τα πολλά. Εδώ και 1,5 μήνες ακόμη το φτιάχνουν, όλοι μου λένε να αλλάξω σπίτι, αλλά εμένα μου αρέσει το σπιτάκι, μεγάλες ντουλάπες, αποθήκη, φωτεινό, ευάερο, βλέπει λίγο λίμνη, λίγη πόλη και ορίζοντα, έχει ησυχία και δική του θέρμανση. Δεν έχω τον ιδιοκτήτη να μένει κοντά και γκρίνια από αυτόν.
      Το έχω συνηθίσει γμτ και δεν θέλω μετακομίσεις. Τα μειονεκτήματά του είναι τα υδραυλικά του και τα κουφώματα, α ναι, επίσης δεν έχει μεγάλες βεράντες να βάλεις ένα τραπεζάκι και δυο καρέκλες που λέει ο λόγος. Έχει βέβαια μια μικρή αυλίτσα που κάτι μπορείς να κάνεις. Βέβαια και να είχα άπλετο χώρο μάλλον δεν θα το έκανα.. να χεις την Κα Μ. να στήνει αυτί να ακούει τι λέμε. Φοβάμαι μην κουφαθεί ή της πέσουν τα μαλλιά και με ρωτάει πάλι τι βιταμίνες να πάρει, λες και είμαι γιατρός. Αυτή νομίζει ότι επειδή έκανα μια επέμβαση, έχω κάνει και ιατρική μαζί και ξέρω σε όλα τις απαντήσεις..
     Αυτά τα ολίγα.. και εις άλλα με υγεία!!!!

Καλημέρα!!!
     

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Ξε-σσαλονίκη

Καλημέρα,

Λοιπόν, έχω νευριάσει με τον καιρό, είναι δυνατόν; Να είμαι με φούτερ και φόρμες στο σπίτι από τώρα;;; Γιατί δεν μπορώ να το πιστέψω και μου τη δίνει;; Γιατί να σκέφτομαι από τώρα το πετρέλαιο και το που θα μπορούσα να ανοίξω τρύπα για ξυλόσομπα;; Κάτι άκουσα και για χιόνια αλλά δεν θέλω να βάζω το κακό ακόμη στο νου μου. 
     Νεράκι πέρασε η εβδομάδα με ικανοποιητική δουλειά και πίεση ελάχιστη. Το ΠΣΚ που μας πέρασε ήμουν εκτός. Σε μια φίλη κολλητή τις είχαν κάτσει κάτι εισιτήρια για Θεσσαλονίκη και μου είχε πει από καιρό να πάμε μαζί, να κλείσουμε δωμάτιο νωρίς και να περάσουμε καλά. Έτσι και έγινε. Είχα δυο χρόνια να τη δω. Μαζέψαμε λεφτά να έχουμε να χαλάσουμε και έκλεισα και ραντεβού με το γιατρό μου για τις καθιερωμένες εξετάσεις τις ετήσιες (για να μην χρειαστεί να ξαναπάω φέτος) και ξεκίνησα.  
    Παρασκευή βράδυ και Σάββατο βράδυ στο ξενοδοχείο Μαδρινό, Εγνατίας και Αντιγονιδών. Δεν λέω, καλό ήταν, έχω μείνει και σε καλύτερα βέβαια. Το μπάνιο δεν μου άρεσε, κακοτεχνίες, το δωμάτιο το υπόλοιπο πολύ καλό. Το πρωινό ήταν σχετικά φτωχό αλλά το προσωπικό ήταν ευγενικό και εξυπηρετικό πολύ. 
   Έφτασα Παρασκευή μεσημέρι με ψιλόβροχο και κρύο σχετικά με κοντοπαντέλονο και κοντομάνικο. Έτρεξα να αφήσω τα πράγματα για να προλάβω το γιατρό, όλα εντάξει και με αυτό. Το βράδυ θα ερχόταν και η φίλη. Είχα καιρό μπροστά μου, οπότε έκανα μια καλή γνωριμία με ένα παιδί που μιλούσαμε κάνα εξάμηνο. Βόλτες στην παραλία με καφέ στο χέρι, μην φανταστείτε τίποτα με τα πονηρά μυαλά σας! Μόνο λίγο χαμούρεμα. Λίγο λέμε! Το βράδυ ήρθε με βρήκε στο κέντρο η κοπελιά και πήγαμε να φάμε και να πιούμε και ένα ποτό. Ξεροί πέσαμε.. 
     Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με πρωινό, έπειτα βόλτα στα μαγαζιά και ψώνια το μεσημέρι πήγαμε και κάναμε έκπληξη σε μια κοινή φίλη που δούλευε στο κέντρο. Ολόκληρο σχέδιο κάναμε για να την εκπλήξουμε και το καταφέραμε! Ήπιαμε ένα καφέ στην κόρη της Αχτίδας και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Το απόγευμα συναντηθήκαμε με τη φίλη να πάμε να φάμε, τουμπανιάσαμε όπως καταλαβαίνετε. Το βράδυ βρέθηκα ξανά με το παιδί που σας έλεγα, πήγαμε για καφέ και μετά για ποτό όπου ήρθαν και μας βρήκαν οι φίλες μου και ένας φίλος του. Ήπιαμε τα ποτά μας, χορέψαμε λιγάκι, μιλήσαμε και πήγαμε για νάνι. Ωραία ήταν επίσης και αυτή η μέρα! 
    Σηκώθηκα με ελαφρύ κεφάλι ευτυχώς, δεν το συνηθίζω το ξενύχτι αλλά δεν με πείραξε το κρασί. Η κοπελιά δεν είχε σηκωμό, κατέβηκα για πρωινό, έφαγα, έβαλα και ένα πιάτο για το δωμάτιο, μην ξυπνήσει πεινασμένη. Ξύπνησε, κάναμε μπανάκι, όχι μαζί, ήρθε και η κοινή μας φίλη με καφέδες απ' έξω και χαζέψαμε, μαζέψαμε πράγματα, είπαμε τα παλιά μας και κατά τις 12 αφήσαμε το δωμάτιο. Πήγαμε στον Άγιο Δημήτριο, κατεβήκαμε στις κατακόμβες, ήπιαμε και αγίασμα, είδαμε το παπαδαριό να έρχεται με αμαξάρες και χρυσά στο λαιμό και την κάναμε για καφέ, κάτσαμε εκεί κοντά, σχετικά ήσυχη περιοχή. Φάγαμε κάτι γρήγορο και εγώ έφυγα για τα ΚΤΕΛ. Να πω την αλήθεια; Κάνα δυο μέρες θα έμενα ευχαρίστως παραπάνω. 
     Επίσης δεν θέλω παράπονα από Θεσσαλονικείς ότι δεν βρεθήκαμε! Να με συγχωρείτε που δεν έδωσα σημεία ζωής!
       Πέρασα πάρα πολύ καλά, ανέλπιστα καλά βασικά! Είπαμε να το ξανακάνουμε κάποια στιγμή, ίσως με αλλαγή στο μέρος.. θα δούμε! 
     Και κάπως έτσι φτάνει η Παρασκευή, γρήγορα γρήγορα. Γεμάτο με δουλειές αναμένεται το ΣΚ, μπορεί να κατεβάσω και τα χαλιά κιόλας. Δεν ξέρω, με ΄χει φοβίσει ο καιρός πια!
        Αυτά τα νέα μου για το ταξιδάκι, τώρα να δούμε ποιό θα είναι το επόμενο! :) Μάλλον στο χωριό τα Χριστούγεννα. Ας ελπίσουμε νωρίτερα κάτι καλύτερο. Ελπίζω να είστε όλοι καλά! :)

Καλό απόγευμα να έχετε!
Φιλιά!