Πρωτομαγιά, τα λούλουδα γιορτάζουν...

Καλό μήνα σε όλους!

Σήμερα ξυπνήσαμε πρωί πρωί (κατά τις 9, μην φανταστείτε), είχανε κανονίσει ήδη που θα πάμε. Κάπου κοντά, λίγα χιλιόμετρα μακριά. Ο ουρανός καταγάλανος. Μια υπέροχη μέρα! Μαζέψαμε τα πράγματά μας και κατά τις 11 ξεκινήσαμε. Σαν οικογένεια είμασταν οι πρώτοι που φτάσαμε. Βρήκαμε και το μέρος που θα στρώναμε

Η θέα ήταν καταπλικτική
(Ο Καρπενησιώτης)

Σιγά σιγά μαζεύτηκαν και οι άλλοι, σε 45 λεπτά είμασταν όλοι εκεί, γύρω στα τριάντα άτομα (είμαστε μεγάλο σόι). Βάλαμε τις κουβέρτες μας κάτω και κάτσαμε και είπιαμε τον καφέ μας που είχαμε πάρει απο το σπίτι. Οι μεγάλοι σχεδόν αμέσως έβαλαν να ψήνουν και αρχίσανε το πιοτί (μα τι κακή συνήθεια, μια εβδομάδα τώρα όλοι σουρωμένοι είναι). Εμείς τα παιδιά (είπε κανείς κάτι;) πήγαμε βόλτες, παίξαμε φρίσμπι και μήλα (ναι ακόμη, υπάρχει πρόβλημα;), κυνηγούσαμε τα πιο μικρά (τα σκασμένα) και κάπως έτσι πέρασε η ώρα. Έκανε πολύ ζέστη, ήμουν με μακρυμάνικο και είχα βγάλει τη βέμπελη! Αλλά επιζούσα! Το μεσημέρι κατά τις 2, είχανε βγεί τα κρέατα, κάτσαμε και φάγαμε. Και εκεί που τρώγαμε αμέριμνοι να σου και οι καλεσμένοι

Τα προβατάκια με τους βοσκούς τους και τους φύλακές τους, που όπως τους βλέπετε, είναι αρκουδάκια. Μια τρομάρα την πήραμε είναι η αλήθεια. Αλλά ήρθανε οι βοσκοί και τα μαζέψανε αφού μας διαβεβαίωσαν ότι είναι άκακα. Γλυκούλια ήταν απο μακριά, σαν μεγάλα κουτάβια (που μπορούν να σε κάνουν κομματάκια αν πειράξεις ένα προβατάκι...). Ήρθε η ώρα για το μαγιάτικο στεφάνι, έτρεξε ο γυναικείος πληθυσμός (όχι εγώ βρε! Έμεινα να πιώ καφέ με τα ξαδέρφια. Ευτυχώς φέτος πήραμε το νες μαζί) να μαζέψει λουλούδια. Την βλέπετε την κυδωνιά;

Δεν άφησαν χαμηλό κλαράκι. Της άλλαξαν τα φώτα! Γύρω στις 6 είχαμε τελειώσει με τα στεφάνια. Ήρθε η ώρα του γλυκού, στείλαμε και έφεραν παγωτά. Το ωραίο ήταν που δεν παρήγγειλε κανείς κάποιο συγκεκριμένο. Τα αφήσαμε στην κρίση του ξάδερφου, που έκανε καλές επιλογές ομολογουμένως.
Τελευταίες άφησα δύο φωτογραφίες που τράβηξα όταν πήγα για πιπί μου. Ένας παλιός τείχος, ξερολιθιά (δηλαδή χωρίς χώμα, τσιμέντο κλπ. μόνο πέτρες) λίγοι έχουν μείνει πλέον, για να υπενθυμίζουν ότι κάποτε αυτά τα χωράφια καλλιεργούνταν. Απο τους παππούδες μου, τους πατεράδες τους, τους παππούδες τους. Ο πατέρας μου, οι θείες μου, έσκαψαν σ' αυτό το τόπο, πότισαν, κουβάλησαν, έφαγαν τους καρπούς του.

Και ένα αγριολούλουδο, μοβάκι που είναι και το αγαπημένο μου...

Κατά τις 7:30 ήμουν στο σπίτι, έκανα μπάνιο και έκατσα στον υπολογιστή. Ήταν μια κουραστική μέρα. Φιλιά σε όλους! Καλό μήνα να έχουμε!

[Το ποστ το τελείωσα μετά την αλλαγή της μέρας. Το έβαλα όμως στην 1 του μηνός. Οι φωτογραφίες γράφουν 30-4-08, δεν το έχουν αλλάξει στη ψηφιακή. ]