Ο μεγάλος καύσωνας πέρασε. Αυτές τις μέρες πάλι ζέστη κάνει δεν λιώνει τα λίπη αλλά μου σπάει τα νεύρα. Άτυχος, άτυχος που λέει και η Ρώπα στην "Τούρτα της μαμάς".
Έφυγα δυο μέρες θάλασσα στον πρώτο καύσωνα έτσι για μια γεύση Καλοκαιριού. Στο γυμναστήριο λέγαμε για τη ζέστη και άκουγα για τη θάλασσα πόσο μας έχει λείψει. Γυρνώντας ξεκίνησα να ψάχνω προορισμό για 2 μέρες, δεν άργησα να βρω αφού σε όλα τα κοντινά μέρη έχω πάει. Τρίτη βράδυ τα έκλεισα και Πέμπτη πήγα μέχρι Σάββατο. Μόνος και έρημος σαν την καλαμιά στον κάμπο, πήρα τα πράγματά μου, το λαπτοπάκι με σειρές και ταινίες και την έκανα χωρίς να πω σε κανέναν που πάω.
Πάντα αγχώνομαι για τα ταξίδια, ακόμη και για τα κοντινά, λες και δεν έχω ταξιδέψει ποτέ μου. Δεν αγχώνομαι για την οδήγηση, περισσότερο για το αναπάντεχο του ταξιδιού, αυτά που μπορεί να συμβούν. Αφού "μπορεί" να συμβούν γιατί τα σκέφτομαι; Γιατί το ξεροκέφαλο ξεκινάει και δεν σταματάει μέχρι να εξαντληθεί και να ξεραθείς στον ύπνο. Ξέρεις, εκείνη την ώρα που ξαπλώνεις στο δροσερό κρεβατάκι και πάει να σε πάρει ο ύπνος και όλα ανακτώνται από τα τρίσβαθα του χάους του μυαλού και γυρνάνε γυρνάνε και γυρνάνε..
Μάζεψα τα πράγματα αποβραδίς, είχα και τη λίστα που έχω όταν πάω διακοπές και τα ετοίμασα. Την επόμενη το πρωί απλά έβαλα τα του ψυγείου σε μια θερμοτσάντα για να μην λιώσουν. Φαγητό έτοιμο της μαμάς που φυλάω στην κατάψυξη. Έκανα και καφέ και μην τον είδατε.
Στάση μία, στα ΙΚΕΑ στα Γιάννενα, ψώνια στα τζάμπο, ένα φιδάκι, μια σιτρονέλα και 2 τρεις βλακείες που χάζευα, έπειτα στα ΙΚΕΑ να δω τι φυτά έχουν φέρει. Τζίφος, καμιά δεκαριά είχαν και αυτά μισά από τον καιρό που μείνανε κλειστά λόγω καραντίνας. Κάτι ορχιδέες που είχαν καλές ήταν, φρέσκες λογικά εκτός αν τους άρεσε που δεν έβλεπαν κόσμο τόσο καιρό. Τα άλλα ούτε για ματιά. Φεύγοντας βλέπω τα H&M άδεια, μπήκα για μια ματιά και δυο μπλουζάκια του 10εύρου. Μια βόλτα στο μπάνιο και στο αμάξι.
Έφτασα Κανάλι κατά τις 12:30, πήρα το δωμάτιο, έφτιαξα λίγο τα πράγματα, άλλαξα και έφυγα για παραλία. Πέντε λεπτά μακριά από το κατάλυμα. Πανέμορφα, κόσμος λίγος, ησυχία (μεσημέρι κιόλας) πήρα καφέ και ξάπλωσα. Μια βουτιά, λίγος καφές, κάνα σνακ, λίγο σταυρόλεξο, λίγη μουσική, μετά τις 7 έφυγα, ήπια και ένα μοχίτο (μέτριο) να γιορτάσω την άφιξη.
Το μέρος αυτό δεν έχει κάτι το συγκλονιστικό. Όμως έχει καλή καθαρή θάλασσα, οργανωμένες παραλίες, 4-5 καφετέριες, 2-3 ταβέρνες, μπαράκια και για το βράδυ έχει, ησυχία, οικονομική διαμονή και διατροφή ό,τι πρέπει για διακοπές χαλαρές.
Γύρισα σπίτι, μπανάκι, και μπαλκόνι (ζήτησα να βλέπει θάλασσα το δωμάτιο για τη ρομαντζάδα). Ετοίμασα το φαγητό, το ζέστανα δηλαδή, έφαγα ακούγοντας μουσική, μάζεψα πιάτα κλπ Μόλις βράδιασε έβαλα να δω ένα επεισόδιο μιας σειράς και έπειτα ταινία. Είχα πάρει δυο ταινίες της Αγκάθα Κρίστι του 1985, καλές ήταν. Ε μετά ξεράθηκα στον ύπνο. Η επόμενη μέρα ήταν ίδια, πρωινό, μπάνιο, σπίτι για μεσημεριανό, ύπνο, θάλασσα, σπίτι, βραδινό, ταινία, σειρά και ύπνο. Το Σάββατο το πρωί έφυγα.
Καιρό είχα να περάσω τόσο καλά. Πηγαίνω κάθε χρόνο σχεδόν μόνος κάπου αλλά φέτος πες οι καραντίνες, πες ο ιός, πες ο φόβος, η κλεισούρα, η πίεση λίγο απόλα βάλε, έκαναν την απόδρασή μου καταπληκτική. Αυτές τις μέρες ζεστάθηκα και τώρα σκέφτομαι την επόμενη φορά που θα φύγω, μπορεί και να μην πάω αλλά η σκέψη ας υπάρχει.
