Την δευτέρα ήρθε ο αδερφός μου. Σπουδάζει (τώρα είναι στο 2ο εξάμηνο) το παιδί και ήρθε για διακοπές Χριστουγέννων. Νωρίτερα μάλιστα λόγω "ανειλημμένων υπόχρεωσεων" των καθηγητών. Εγώ έλεγα πως να καθίσω παραπάνω. Βρε παιδιά δεν ξέρω γιατί, αλλά λες και μου έχει κάνει το μεγαλύτερο κακό. Χάλια σας λέω. Φταίει το ότι είμαστε στο ίδιο δωμάτιο, το οποίο είναι και μικρό. Νιώθω να σκάω στο ίδιο μου το σπίτι. Συνήθισα την απουσία του και δεν μπορώ να συνηθίσω τις διακοπές του. Θέλω να φύγωωωωωω. Θέλω να ανοίξω δικό μου σπιτικό κάπου μακριά... χαβάϊ; Βρε και Αθήνα που είναι πιο κοντά...
Αααα και τώρα που το θυμήθηκα, 40 γιούρα το μαλλί για τον υπολογιστή. Ελπίζω να δουλέψει.
1 σχόλιο:
Δεν είσαι κακός. Απλώς αποκτάμε σιγά - σιγά την αίσθηση της αυτονομίας και όταν ξαφνικά μας την στερούν, γίνεται αυτό που αναφέρεις!
Μου αρέσει που διαβάζω ένα ποστ μέρες πριν και απαντώ μέρες μετά!
Δημοσίευση σχολίου