Κάπως μπερδεμένος

Εκεί που δεν το περίμενε κανένας, αποκτήσαμε ένα σόι διχασμένο. Δύο οικογένειες τρώγονται και εμείς ουδέτεροι. Πριν κάμποσο καιρό, καυχιόμασταν για το πόσο δεμένο σόι είμαστε. Τελικά για τίποτα δεν πρέπει να είσαι σίγουρος. Όσο και να θες να αποστασιοποιηθείς, είναι δύσκολο. Θα τα ακούς, θα τα ξανά ακούς και θα εύχεσαι να μην το είχες μάθει ποτέ. Δεν φτάνουν όλα τα άλλα, και αυτό στο κεφάλι σου. Είναι και κάτι άλλα μπλεξίματα και ο χαμός στο σπίτι. Να μην ησυχάζεις ποτέ. Συνέχεια στη τσίτα. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως όταν φύγω θα κόψω κάθε επαφή που με χαλάει, μόνο τα τυπικά. Ακόμη και με την οικογένειά μου.

Το μεσημέρι είχαμε διακοπή ρεύματος. Έχει πολύ αέρα και βροχή. Χιόνιζε κιόλας. Τώρα ήρθε το ρεύμα και δεν έχουμε τηλεόραση. Έκατσα στο σκοτεινό δωμάτιο και σκεφτόμουν, έναν μίνι απολογισμό για τις αλλαγές που συνέβησαν σε σχέση με μένα. Είμαι καλά.

Αυτό το Σαββατο-κύριακο ήρθε η ξαδέρφη - κολλητή μου. Δεν είμαστε όπως παλιά. Αυτή αλλού εγώ αλλού. Το τηλέφωνο μία στο τόσο, γιατί και οι δύο δουλεύουμε, γιατί ξεχνιόμαστε, γιατί δεν έχουμε κάρτα, γιατί έχουμε βγάλει ο ένας τον άλλον απο την καθημερινότητά μας. Μπορεί να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον αλλά μένουμε εκεί. Δεν έχω παράπονο, όταν είμαστε μαζί νιώθω μια σιγουριά που δεν νιώθω με άλλον άνθρωπο. Ήρθε για τριήμερο, βγήκαμε για καφέ με άλλα ξαδέρφια, όλα καλά. Μιλάμε σήμερα στο τηλέφωνο, είπαμε ότι θέλουμε να βρεθούμε μόνοι μας να τα πούμε. Το θέλουμε και οι δύο. Έχουμε αλλάξει. Εκεί που κάποτε είμασταν (κώλος και βρακί) σχεδόν πάντα οι δυό μας με τις ώρες για καφέ, τώρα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πρώτα ότι έχουμε καιρό να βρεθούμε και μετά να κανονίσουμε. Ένα μεγάλο γιατί. Τελικά δεν βρεθήκαμε, τέλος της εβδομάδας θα είμαστε μόνοι μας στο σπίτι, οπότε θα έχουμε πολύ χρόνο μαζί. Έχουμε τρεις μήνες να κατινιάσουμε.

Κάτι άλλο που σκεφτόμουν. Περιμένω απάντηση σε μία προκήρυξη, είναι 99% σίγουρο. Σκέφτομαι ότι θα περάσω πολύ καλά, καλοί συνάδελφοι, περιβάλλον και πάνω απ' όλα το στοιχείο μου. Αυτό που έμαθα και ξέρω να κάνω καλύτερα. 6 μήνες μόνο. Μάζευε και ας είναι και ρώγες. Μετά έρχονται σκέψεις για μετα συμβάσεως εποχή και φορτώνω, το ξεπερνάω γρήγορα καθώς προσπαθώ να ακολουθώ το "ζούμε το τώρα". Δεν αντέχει η ψυχολογία μου τέτοια πίεση, ήδη είναι σε μια κατάσταση νιρβάνα, και την έχω αφήσει εκεί. Όσο για προσωπική ζωή, δεν το συζητώ, προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και να παραβλέπω τις ανάγκες μου.

Θέλω να ανοίξει ο καιρός να αρχίσω να κάνω καμιά βόλτα, να αράζω και να βλέπω το άπειρο των δένρδων, των βουνών, του ουρανού. Δεν αντέχω άλλο μέσα στο σπίτι! Αρχίζω να τα παίζω! Όπως με γαληνεύει η θάλασσα, την οποία δεν έχω χορτάσει ακόμη, έτσι με γαληνεύει και η απλότητα του βουνίσιου τοπίου, βουνά, δέντρα, ήλιος, μυρωδιές, πράσινο που ηρεμεί... ησυχία. Ένα όνειρο που είχα κάποτε ήταν ένα σπίτι στο βουνό, μακριά απο τον κόσμο. Ακόμη το σκέφτομαι. Μήπως είναι αρχή αγοραφοβίας;

Αυτά τα ολίγα. Τα έγραψα κάπως (εώς πολύ μπερδεμένα), δεν υπάρχει συνοχή. Δεν το έκανα επίτηδες. Είστε σαϊνια και θα βγάλετε άκρη.