Εισαγωγή στη Ροκ

Καλησπέρα!
Ελπίζω να είστε όλοι καλά!

Χρόνια Πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν!

Αυτό το ΣΚ ήταν Ροκ! Την Παρασκευή πήγα σε ένα λάιβ σε ένα χωριό λίγο πιο έξω από την Καστοριά. Ήταν πολύ καλά! Χαμός γινόταν! Μου έκανε εντύπωση που είδα και πολλά παιδάκια. Και λέω παιδάκια γύρω στα 13-16. Με μπύρα, τσιγάρο, μόνο ναργιλέ δεν έβγαλαν. Μα τι γίνεται; Άρχισα να αναρωτιέμαι! Εγώ στα 12 πήγα πρώτη φορά σε καφετέρια. Με το που πήγα γυμνάσιο δηλαδή.Ψέματα, 2 μήνες πριν τα κλείσω τα 12 ήταν. Από τότε το ξέχεσα, σόρυ κιόλας, αλλά μόνο τις ώρες που με άφηναν. Μα δεν έχουν την έγνοια τους οι γονείς; Μπορεί να μην έχουν σχολείο την επόμενη αλλά δεν σημαίνει ότι θα γυρίσεις ξημερώματα και ένα στάδιο πριν την κίρρωση του ήπατος.

Την επόμενη ήρθε και η Χρύσα από Θεσσαλονίκη. Το βράδυ (μετά από ένα συμβάν, το οποίο δεν θα αναλύσω τώρα, Γιώργο δεν πιστεύω να γελάς), βρεθήκαμε Γιώργος, Χρύσα και εγώ σε ένα Ροκ μπαράκι, έφυγε ο Γιώργος, πήγαμε και τον βρήκαμε μετά από ώρα και γυρίσαμε πρωί κατά τις 5 περ. Ό,τι ροκ δεν είχα ακούσει όλη μου τη ζωή το έμαθα αυτές τις δύο μέρες. Άδεια και την Δευτέρα, κάτι καφέδες, κάτι ρακόμελα. το κάψαμε μπορώ να πω.. με τη σχετική ηρεμία βέβαια, που αρμόζει στην ηλικία μας (δεν θέλω σχόλια).

Μας περιμένει και αργία την Πέμπτη! Ναι, ναι, θα κάτσουμε μια μέρα ακόμη! Πολύ θα θελα να το κάνω τετραήμερο με μία άδεια την Παρασκευή αλλά με τι χρήματα να την κάνω; Οέο;; Οπότε την δεύτερη Κυριακή των εκλογών όπως το είχα κανονισμένο θα φύγω. Για τέσσερις μερούλες!

Το πρωί βγήκα στο διάδρομο να τηλεφωνήσω σε κάποιο συγγενικό πρόσωπο για χρόνια πολλά. Βλέπω στις σκάλες να ανεβαίνει ένα παιδί. Φτάνει στον όροφο, κοιτάζει γύρω του, και έρχεται καταπάνω μου,  γύρω στα τριάντα κάτι φαινόταν, ντύσιμο κανονικό, τσάντα περασμένη στο λαιμό και πλάι, σκουλαρίκι στο φρύδι, συνεχίζω να μιλάω στο τηλέφωνο, και εκεί που ανοίγει το στόμα του να μου μιλήσει, πέφτει το χέρι από το αυτί και αφήνω την θεία μου να μιλάει στο κενό. Μου κάνει την ερώτηση, έχω αρχίσει ήδη να χαμογελώ μέχρι τα αυτιά, απαντάω χωρίς να σκέφτομαι,  γελάει και αυτός, μου λέει  ότι δεν είναι από εδώ και δεν ξέρει που βρίσκονται οι υπηρεσίες, απαντάω στις ερωτήσεις, μου λέει ότι θα πάρει ταξί για να πάει εκεί που πρέπει, χαιρετάει και φεύγει. Εκ των υστέρων καταλαβαίνω ότι ευτυχώς του τα είπα όλα σωστά και γκαντεμιάζω τη στιγμή που δεν του είπα να πάμε μαζί μέχρι εκεί. Ερωτεύσιμος φουλ ο τύπος. Για λίγη ώρα τον έπαθα τον ντουβρουτζά.. λίγη ζάλη, λίγο φτερούγισμα.. άπαπα και είχα καιρό να το νιώσω.. κατά τ' άλλα πέρασε ήσυχα η μέρα...

Σπίτι όλη μέρα σήμερα, φτάνει το έξω.. και ύπνο νωρίς σήμερα!!!!

Καλά να περάσετε!!!