Πρώτο του 2011!!!!

Καλησπέρα σας!!!

Τελείωσαν κάπως έτσι οι διακοπές, δεν πειράζει όμως, αρχίζει νέο έτος και νέες δοκιμασίες και θα είμαστε έτοιμοι!

5 μέρες είχα άδεια, 10 μέρες με τα ΣΚ και τις αργίες και μου φαίνεται λες και πέρασε ένας μήνας! Κουλό ε; Δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω ότι κουράστηκα, ούτε ότι ξεκουράστηκα, πέρασα όμως καλά. Με συγγενείς και φίλους, τους είδα όλους και χαίρομαι ιδιαίτερα.

Το χωριό γέμισε κόσμο, και φέτος μάλιστα είχε και πολύ νεολαία, καθόλου κακό ;)

Άλλαξαν πια οι γιορτές, αυτό συνειδητοποίησα, δεν είναι όπως παλιά, σαν να έχουμε χάσει κάτι. Ήταν βέβαια και κάποια συμβάντα που μας περιόρισαν αλλά μου φαίνεται περίεργο που συνήθειες ετών, πολλών, όσο θυμάμαι εγώ, σταμάτησαν ή άλλαξε ο τρόπος που γίνονται. Οι μεγαλύτεροι μεγάλωσαν κι' άλλο και κουράστηκαν, οι μικρότεροι δεν έχουν την ίδια πρωτοβουλία. Και έτσι έχουμε μια νέα πραγματικότητα και νέες συνήθειες. Δεν μου είναι ακόμη οικείες, θα συνηθίσω όμως. Έχουμε χρόνια μπροστά μας. 

Ήθελα να σας γράψω τόσα πολλά αυτό το καιρό αλλά όλο τα ξεχνάω όταν κάθομαι στο πισί. Και αυτές τις μέρες όλο και σκεφτόμουν να είχα ένα νετμπουκ, νόουτμπουκ, δεν ξέρω και εγώ πως στην ευχή λέγεται. Όταν θέλω να θυμάμαι κάτι, να το γράφω επί τόπου και να μην το ξεχνάω. Έλα ντε όμως που το κόστος είναι μεγάλο και μάλιστα για τέτοια περίοδο.. και γενικότερα για τα τρία επόμενα χρόνια.. (που θα πληρώνω το τουτού). Μέχρι και το ι - μπέι έψαχνα αλλά ότι και να βρήκα με τα χρήματα που διαθέτω ήταν κάτω των 10 ιντσών και μεταχειρισμένο! Το άφησα και αυτό για άλλη φορά! Δεν χάθηκε και ο κόσμος.

Κάθε φορά που ετοιμάζομαι να φύγω από το Χωριό. Νιώθω σαν να ετοιμάζομαι να φύγω για χρόνια, λες και δεν έχω ξαναφύγει ποτέ. Και φοβάμαι σαν να μην έχω κάνει ποτέ αυτό το δρόμο. Λες και το εγκαταλείπω για πάντα. Και μετά φέρνω στο μυαλό μου, ότι απλά θα είμαι λίγο μακριά και σε ένα μέρος που το ονομάζω δικό μου πια... Φταίει μάλλον η ασφάλεια που σε κάνει να νιώθεις το πατρικό σου μέρος, τον τόπο, το σπίτι, τα άτομα που μεγάλωσες μαζί, ή αύρα του περιβάλλοντος, και όλα αυτά σε κάνουν να είσαι διστακτικός στο να αλλάξεις περιβάλλον, ακόμη και αν έχεις αλλάξει τόσες φορές.. Αργά ή γρήγορα καταλαβαίνεις ότι παίζεις με τον εαυτό σου.

Επίσης σε αυτές τις διακοπές ένιωσα μόνος, όχι πως δεν ήμουν στις προηγούμενες, αλλά βλέποντας την ατμόσφαιρα στα μαγαζιά, το κρύο έξω, το τζάκι, τους στολισμούς. Τα ζευγαράκια, στο δρόμο με τα δέντρα τριγύρω, με το καφέ μπροστά στο τζάκι στην καφετέρια του χωριού, και αγκαλιά ή χέρι χέρι, με ένα φιλί, με ένα χαμόγελο, πως να το κάνουμε, ήταν κάπως μοναχικά ακόμη και με 7 άτομα που ήταν η παρέα.. 

Πήγαμε για καφέ με την κολλητή μου - ανιψιά μου, στο σπίτι της αδερφής της, η αδερφή της ετοίμαζε τον καφέ, εμείς καθίσαμε στο σαλόνι, ο ένας απέναντι από τον άλλο.. σιωπηλοί.. κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει κουνώντας το κεφάλι, "τζάκι", κουνώντας το κεφάλι "δέντρο" της λέω", κουνώντας το κεφάλι και οι δύο πήραμε μια γκριμάτσα απελπισίας, και μερά γέλιο, αφού σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα.. μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά κάτι λείπει, μέσα μας.. ας μην πέφτουμε όμως!!!

Γύρισα Δευτέρα, αυτή που μας πέρασε, η δουλειά πολύ, καθώς όλο και κάτι πρέπει να κλείσει από το προηγούμενο έτος και το μαθαίνουμε τελευταία στιγμή, ακόμη τρέχω αλλά τέλος της εβδομάδας θα είμαι οκ. Το ελπίζω δηλαδή. Γιατί με τις ανακατατάξεις του Καλλικράτη, όλο και κάνα ξύλο θα περιμένουμε, και ευτυχώς δεν με αγγίζει το θέμα. τους άλλους σκέφτομαι που είναι συνέχεια στη τσίτα στην υπηρεσία..  προς το παρόν δουλειά! Μάλλον θα έχω και επισκέψεις τέλος της εβδομάδας, ακόμη όμως δεν είναι τίποτα σίγουρο! :)

Και κάπως έτσι μπαίνουμε στη νέα χρονιά, μόνοι αλλά έτοιμοι να συνεχίσουμε και να βγούμε νικητές, όσο και αν μας παίρνει από κάτω, όσο και να περνάμε δυσκολίες.. θα είμαστε εδώ και θα είμαστε καλά!!!

Σας καληνυχτώ!!!

Φιλιά πολλάαααααα!!!