Εν όψει αλλαγών...

Καλησπέρα!

Έπεσε η θερμοκρασία μαζί με τους μισθούς!! Δεν θέλω να τελειώσει ακόμη το Καλοκαίρι! Έστω μέχρι τέλος του μήνα ή μάλλον μέχρι τέλος του χρόνου! Μην κάψουμε και πετρέλαιο. Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, θα φέρω από το Χωριό τις φλοκάτες και θα κουκουλώνομαι σε αυτές (μιας που δεν υπάρχει και κανείς να με ζεσταίνει... ). Η διάθεσή μου είναι μια χαρά ακόμη παρ όλες τις περικοπές (που μας έχουν καταντήσει καρδιακούς κάθε φορά που έρχεται μια εγκύκλιος).

Με τις νέες περικοπές ο μισθός μου τον Οκτώβριο θα φτάσει το ποσό των 726 ευρώ (με 600 ευρώ πάγια έξοδα), είμαστε για γέλια έτσι; Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Κάνεις τις περικοπές, άντε κάντες, είναι δυνατόν να τις βάζεις αναδρομικά από την αρχή του έτους όταν βρισκόμαστε στο τέλος του; Και καλά μην κοιτάς εμένα που είμαι μπακούρι, κοίτα τις οικογένειες που έχουν και τα παιδιά τους, που ετοιμάζονται για το σχολείο και θα πρέπει οι γονείς να κάνουν ένα σωρό έξοδα.. Επίσης τα αναδρομικά αυτά θα μοιραστούν και στους Νοέμβριο και Δεκέμβριο (καλύτεροι από τον Οκτώβριο κατά 100 ευρώ). Δεν λέω άλλα, οι τρεις αυτοί τελευταίοι μήνες του 2011 θα είναι δύσκολοι. Και μη χειρότερα. Και με το νέο μισθολόγιο ποιος μας πιάνει!

Σίγουρα προσέξατε ότι άρχισαν τα σχολεία ε; Βγαίνω από το γραφείο να πληρώσω το δάνειο, και με το που βγαίνω, χαμός, μικρά παιδιά παντού! Κατέκλυσαν, καφετέριες, τυροπιτάδικα, στάσεις λεωφορείων, σκαλιά, δρόμους.. και σχολεία.. Λες και έμπαινα σε μια ατελείωτη παιδική χαρά! Όχι πως δεν τα πάω καλά με τα παιδιά αλλά σε ποσότητες μέτριες.. χαχαχα! Ο αγιασμός ήταν η αφορμή της εξόδου. Μαζί με αυτά βέβαια βγήκαν και τα μεγαλύτερα.. όχι πως είναι το target group μου, αλλά για το μάτι μια χαρά είναι. Το ίδιο μεσημέρι, ήμουν σπίτι ησύχασα ξαπλωμένος και κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται φασαρία. Είχε βγει το εγγόνι της από πάνω και έπαιζε στις σκάλες. Είπα να κάνω λίγη υπομονή, 5 λεπτά, 10 λεπτά, 15 λεπτά, ε δεν πήγαινε άλλο, βγαίνω στην πόρτα όπως ήμουν με το σλιπ και κάνω ένα ηχηρό "σσσσουουυυουτ"!!! Σκάει το μικρό και ακούω την γιαγιά του, ποιος είναι; Εγώ είμαι της λέω. Σκύβει στη σκάλα, μισονυσταγμένος και κρυμμένος πίσω από την πόρτα, μεγάλη γυναίκα μην με δει έτσι, "περιμένει τη μάνα του να φύγει και είναι λίγο ανήσυχος". Καλά της λέω, δεν πειράζει, έχω ξαπλώσει όμως και είναι μεσημέρι της λέω και μπαίνω να συνεχίσω.

Έτσι πέρασαν οι εβδομάδες. Είχαμε και μια νέα γνωριμία. Ένας φίλος εδώ μας γνώρισε το νέο του φλερτ - σχέση. Καλό παιδί φαίνεται πάντως. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι κιόλας. Είναι λογικό να κοιτάς κάποιον με καχυποψία στην αρχή. Ειδικά αν σου λέει ένα σωρό πράγματα, και εσύ για κάποιους λόγους νιώθεις ότι δεν τα πιστεύεις.

Χτες το πρωί διάβασα αυτό, λέτε να ισχύει; Και αν ναι, γιατί δεν μιλάει κανένας; Μήπως μιλάει και επειδή δεν ακούω ειδήσεις δεν έχω πάρει χαμπάρι; Επίσης είδα και αυτό χτες, την πάω αυτή τη γυναίκα, είναι τσαμπουκαλού...

Πάντως παιδιά, όλοι έχουν αγχωθεί, όλοι συζητάνε τα ίδια και τα ίδια, για τα μέτρα, την κατάσταση, περνάνε από το γραφείο διάφοροι συνάδελφοι και ο καθένας λέει το δικό του. Στο τέλος της μέρας, έχεις ένα κεφάλι καζάνι και δεν είναι από τα δικά σου θέματα... ο ένας αν θα έχει να πληρώσει το δάνειο και ο άλλος πως θα τον γιουχάρει ο Παναθηναϊκός! Τρέλα σου λέω! Απέχω και αισιοδοξώ, γιατί θα πάρω το ντουφέκι μου και θα τους καθαρίσω όλους (όχι, δεν είμαι δολοφόνος, το κεφάλι μου ήσυχο θέλω, μπορώ;)! Η κατάσταση μεταξύ των υπαλλήλων χειροτερεύει από μέρα σε μέρα, δεν ξέρω που θα φτάσει αυτό το πράγμα. Θα σκοτωνόμαστε μεταξύ μας στο τέλος. 

Και θα ζήσουμε εμείς καλά..

Να περνάτε καλά!!!

Καλό βράδυ!